A journey of a thousand miles begins with a single step.
Ang haba,
kagaya ng pag lalakbay natin sa buhay, kahit gaano man kalayo ang ating narating, gaano man kataas ang ating naabot wag natin kalimutang nag simula lahat yun sa isang hakbang.
Kung buhay kapa,
alam mo ang ibig kong sabihin.
Kasi sa buhay maraming hakbang ang kakailanganin.
Wala namang perpektong buhay, lahat tayo dumadaan sa pagsubok, ang mahalaga, wag mong kakalimutan kung saan ka nag simula,
kung sinong mga tumulong sayo,
at kung anong mga pinag daanan mo.
Kagaya ko, malayo layo na rin ang narating ko sa buhay, nag ka pera ako, nag ka kotsi, nag ka bahay, naging mayaman at meron mga babae. Marami na din akong napag daanan.
Hindi naman sa pag mamayabang.
Kung minsan hindi ko na rin matandaan kung panu lahat to nangyari, basta pagising ko isang araw ganito na ako.
Ang alam ko nagsimula ako sa baba, nag simula sa wala. Nag simula ako sa Isang Hakbang.

Isang umaga habang nag kakape ako sa opisina, biglang tumawag si claire, natataranta.
Pwede ko ba daw sya puntahan at tulungan, may mga pulis daw kasing dumampot sa kanya, nakikitawag lang daw sya. Agad naman ako na pumunta sa presento kung saan sya dinala.
Nakita ko sya sa loob umiiyak, naka kulong. Tinanong ko ang pulis sa desk
kung anong kaso nya.
Ang sabi gsto raw mag demanda ng asawang babae, kaya pina dampot sya.

Ganun? Kasi my pera?

Kumunot noo ko, sabi ko "meron ba kayong ebidensya? Biktima rin sya, kung wala kayong ebidensya ilabas nyo sya, kukuha ako ng abogado para sa kanya"
Nagulat yung pulis, mukhang nataranta.
Naka tingin lng si claire sa loob habang umiiyak, nakaka awa syang tingnan tang ina!
Maya-maya pa dumating yung babaeng asawa, minura nya si claire, tapos tiningnan nya ako mula ulo hanggang paa.
Ang tapang, parang tigre nga talaga.
Lumapit sya sakin, sabi nya "Ikaw ba bagong kalaguyo nya? Ipakukulong ko sya at wala kang magagawa."
Sabi ko naman "Wag mo ko hamunin, hindi sapat ang yaman mo".
Natigilan sya, nilingon nya si Claire saka tumalikod at lumabas.
Maya-maya pa pinalaya na nila si Claire. Mangiyak ngiyak na yumakap sakin.
Di nag tagal dumating na yung abogado ko, inayos ko muna bago kami umalis, syempre sa legal na paraan.
Madali lang ang lahat basta may pera ka, kung wala edi nga-nga walang hustisya.
Hindi ko sinisiraan ang mga pulis, sadyang ganun lang talaga.
Pag dating sa bahay nya nag pasalamat,
hindi raw nya alam ang gagawin nya kung hindi ako dumating,
utang nya raw sakin buhay nya.
Sabi ko walang problema, mag kaibigan naman kami eh.

Agad din naman ako umalis, pumunta ako sa amponan kung saan ako lumaki.
Parati ako sa amponan, kung minsan kasama ko si cristina o si monica, depende sa dalawa.
nag dodonate ng mga pangangailangan,
nag bibigay tulong at kung ano pa.
Simula nang nag ka pera ako hindi ko sila kinalimutan.
Malapit ako sa mga bata, lalo na sa madreng nag alaga at nag palaki sakin.
Paglabas ko ng opisina ng amponan,
nakita ko sa labas maraming bata, nag lalaro, may kasamang madre, lumapit ako.
Tinanong ko kung ok lng ba ang lahat,
Ok naman daw sabi nya, saka nag pasalamat.
Aalis na sana ako nang sinabi nyang may nag hahanap daw sakin.
Nung nakaraang linggo pa raw, kaso hindi nag pa kilala.
Hinayaan ko nlang saka bumalik sa opisina.

Habang nasa opisina ako, biglang tumawag sekretarya ko sa telepono, meron daw gusto kumausap sakin taga ibang kompanya, sabi ko naman papasukin lang.
Maya-maya may kumatok, bumukas ang pinto, nagulat ako nang biglang pumasok magandang babae, pulang-pula ang mga labi, napaka cold ng temperament mukhang suplada, matangkad at sexy. Matured halatang hinog na, laki pa ng dyoga. Siguro nasa 28 edad nya.
Tumayo ako at akmang babatiin.
Nag lakad sya sa harapan ng desk ko sabay sabi, "good morning! Didirichohin na kita, gusto kong bilhin sayo ang lupang nakuha mo sa bidding"
Tang ina! Parang galit ah!
Sabi ko "im sorry, pero hindi ko binebenta, mag hanap ka nalang ng iba."
Tingingnan nya ako mula ulo hanggang paa, saka tumalikod at nag lakad palabas ng pinto, ni hindi man lng ako nilingon, ni hindi nga nag pa kilala.
Hinayaan ko na, maganda sana pero maldita.
Maya-maya nag text si cristina nag papasundo nag yayayang mamasyal. Mukhang alam ko na kung saan to papunta hehe.
Nag reply ako ng "ok sige" total gsto ko din naman mag relax sandali.
Tiningnan ko ang oras, ala una y medya na pala, maya-maya lalabas na si Cristina, pero bago yun dumaan muna ako kay Monica.

Nung makita nya ako tuwang-tuwa sya, dinalhan ko sya nang mga prutas,
Kahit malaki na tyan nya ang ganda nya parin talaga, matangkad kasi sya at mas lumaki pa suso nya, sympre buntis eh.

Pag alis ko ng bahay nila monica, diricho na ako sa hospital para sunduin si Cristina...