Time is gold.

Ano nga ba ibig sabihin nito?
Kung ako tatanungin mo,
para sakin kung may pgkakataon ka,
gawin mo, ikilos mo, kasi kung pinabayaan mo, masasayang. Minsan lang kasi dumating ang pgkaka taon.
Dapat paglaanan mo ng panahon ang lahat ng mahahalaga sayo, kasi pag lumipas, hindi mo na maibabalik ang oras. At baka sa huli ikaw pa ang mag sisi.
Gaya ng oras para sa pamilya, sa trabaho, sa kaibigan, sa negosyo o sa mahal mo, at kung ano paman rason mo basta mahalaga sayo.

Ito halimbawa sa magulang mo, tatanda sila sa pag daan ng panahon,
Pati mga kaibigan mo dapat mo rin
bigyan ng oras mo,
Kasi kung hndi,
Mawawalan sila ng gana makipag bonding sayo, magkakaroon ng space ang friendship nyo, dahil wla ka nang oras sa kanila sumama, paminsan minsan na nga lang parati kpang wala.
Kagaya nung sa trabaho mo, tutok na tutok ka ng husto, nilaan mo lahat ng oras mo, nag papaka pagod ka,
Bakit ba? Kasi mahalga trabaho mo diba? Kaya nilalaanan mo ng oras.
Ito pa isa, negosyo. Alam mo na kung bakit dapat mo paglaanan ng oras ang negosyo, kasi gusto mo magtagumpay, saka yumaman, yun lng yun.
Kaya sinasabi time is gold, kasi mahalaga ang oras, wag sayangin.
Ilaan mo lalo sa minamahal mo, kung may pagkakataon pa, puntahan mo, samahan mo, ipaglaban mo, kasi kung dumaan na at wala na. Sigurado mag sisisi ka.
Katulad ng babaeng minsan minahal ko.

Nag kausap kami ni Sofia,
Pinagtapat nya sakin na mahal nya daw ako, simula pa nung my nangyari samin. Mahal nya na daw ako nun, hndi nya lng masabi kasi my asawa sya.
Kahit ngaun wala raw nag bago, mahal nya parin daw ako.
Pero sabi ko huli na. Haha totoo! sinabe ko talaga yun sa kanya, hndi ko naman sya ma sisisi, my asawa sya nun eh.
Mas mabuti na rin siguro, kasi kung nagkataon ang gulo, ayoko pa naman ng eskandalo.
Naging magkaibigan nalang kami ni sofia, at ok naman sa kanya, total magkikita pa din naman kami, kasi pareho kaming investors.

Isang umaga,
Nasa elevator ako paakyat sa opisina, kaka park ko pa lang nang kotsi at medyo nagmamadali, marami kasi akong aasikasuhin, may mga meetings pa.
Nang makita ko si Claire, tumatakbo para sumabay. Hinold ko muna ang elevator para maka abot sya, kumunot noo ko ng tiningnan ko kung anong oras na.
Sabi ko "late kna ah? Ganito ba oras ang pasok ng isang sekretarya?"
Yumoko lng sya habang hinihingal,
Sabay sabi "good morning sir, sorry i-"
Naputol ang sasabihin nya nang sagutin ko ang tawag sa phone ko, may kinausap,
pagka tapos ko tumawag, saktong bumukas ang pinto at iniwan ko sya sa elevator na naka yuko at parang naiiyak.
Alam ko iniisip nyo.
Hehe, dnt get me wrong.
Hindi naman ako masamang boss, siguro dahil alam ko ang sekreto nya at hndi ako komportable sa kanya.

Buong araw ako busy, kahit nga mga tawag ni monica at cristina hndi ko pinapansin.
Ito naman si Claire hndi alam ang gagawin,
halatang wala pang experience sa trabaho.
Ayun nung nagka mali napagalitan ko,
Umiyak at medyo nag tampo. Natapos ang mag hapon, pagod na pagod ako.

Kinabukasan pag pasok ko, nag taka ako wla sya sa desk nya. Sabi ko sa sarili ko baka late nanaman, hndi na bago.
Lumipas ang dalawang oras wala pa rin si Claire,
Medyo uminit nanaman ulo ko tang ina sino ba boss dito? Sya o ako?
Tinawagan ko ang sekretaryang buntis, tinanong ko kung meron ba mas maayos na ipalit?
Sinabi sakin "Sir pag pasensyahan nyo na, sya lng kasi ang nag aalaga sa kanyang ina, may sakit kasi at kelangan ng pera, humingi ng tulong sakin kaya ni-reto ko"
Napa buntong hininga nlang ako, saka pinatay ang phone.
Tang ina ano to drama? Parang teleserye ang datingan ah?
Hinanap ko ang address nya sa resum nya, saka nag disisyon na puntahan. Gusto ko syang tulungan kung totoo man.
Alas sais y medya,
Padilim na.
Nasa tapat ako ng isang bahay, bungalow type at medyo sira-sira na.
Ewan ko ba kung bakit ako nandito, siguro naawa lang talaga ako.
Bumaba ako ng kotsi at akmang papasok ng gate na medyo sira na din.
Nakita ako ni Claire, saka pinapasok at humingi ng pasensya.
Umupo ako sa sofa na medyo sira-sira na. Habang naririnig ko ang kanyang ina, ubo ng ubo.
Tang ina! Teleserye nga!
Yun agad naisip ko.

Pagkatapos nyang asikasuhin ang kanyang ina, nagka usap kami.
Malubha raw ang sakit ng kanyang ina, at kelangan ma operahan.
Kaya pala, ngayon alam ko na.
Sinabi ko sa kanya, handa akong tulungan ka, ako na bahala sa pag papagamot nya, bayaran mo nalang ako kapag naka luwag-luwag kana.

Tumulo kanyang luha.
Tang ina, ayoko nito, weakness ko mga umiiyak na babae, lalo na ubod ng ganda.
Sinabi nya "maraming salamat sir, handa po akong gawin lahat para mka bayad"
Ayun na! Mukhang ipambabayad nya na naman katawan nya para sa pag papagamot ng kanyang ina.
Sulit sana pero,
alam nyo na.
mr. nice guy ako eh, saka ayoko ng pota o pokpok. Mahirap na, baka mg kasakit ako.
Tiningnan ko mga mata nya, sabi ko "matagal mo naba ginagawa to?"
Umiyak nanaman sya, humagolhol ng husto.
Pinahid nya luha nya at sinabi "Ang totoo, isang beses ko pa lng po nagagawa sir, hndi pa po ako laspag"
Halata naman.
Kala nya siguro, tinatanggap ko alok nya.
Sabi ko "Dont get me wrong claire, hndi ako interesado sa katawan mo, kailangan ko konsentrasyon mo sa trabaho" pagkatapos ay nag pasalamat ng husto at nangako.

Pag-uwi ko sa bahay.
Nakita ko mula sa labas, naka bukas ang ilaw ng kwarto, nag taka ako.
Nag park ako sa tapat ng gate.
Dahan-dahan ako pumasok, para akong akyat bahay sa sariling bahay ko.
Dumaan ako sa kusina, kumuha ng kutsilyo. Nakita ko naka bukas ang pinto ng kwarto, dahan-dahan ako lumapit.
Sumilip,
Tang ina napa "Wow" ako! Si Monica! Nka higa sa kama, naka lingerie w/ s...