Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

-

ALAS-DIYES ng umaga ang oras na napag-usapang susunduin ni Renato ang kanyang anak sa bahay ng kinikilala nitong magulang... ngunit alas-otso pa lang ay nasa tapat na siya ng bahay na tinutuluyan ng anak.

Hindi nga siya nakatulog sa pagkasabik na muling makita ang anak. Ang alam niya ay liliban ito sa pang-umagang iskedyul ng klase nito para sumama sa kanya. Sa bahay niya na kasi tutuloy ang anak. Maligaya siya sapagkat walang pagtutol ang pamilya ng kumupkop kay Cindy, ang nica hija niya.

Bagkus, nasasabik na makapiling ito after thirty years na mawalay sa kanya. But at the back of his mind, may bumubulong na kasabikan na makita ang ayos ng dalaga sa araw araw na magiging kasama niya ito. Ano ang sinusuot ng anak kapag nasa loob ng bahay? Pati ang pa masok ay iniisip niya na rin.

Hindi tuloy maiwasang tigasan ni Renato sa naiisip. Pilit niya iyong winaglit. Ayaw niyang pagnasaan ang anak at maulit na naman ang nangyari noon. Imoral na nga ang kanilang relasyon, na mananatiling sikreto niya hanggang sa hukay... Nais niya lamang itong makasama at I-spoiled katulad ng mga ama sa kanilang anak na babae.

"Magandang umaga, kuya Renato. Ang aga natin ah," ani ng kinalakihang ina ng anak, si Mary, 50 taong gulang. Ms matanda siya ng pitng taon sa babae. Halata na rin sa katawan ng babae ang katandaan ngunit hindi ito mahahalata sa buhok ng ginang dahil purong itim pa rin. Animo'y tinina ang buhok ng huli.

Napakamot na lamang si Renato ng buhok sabay ngiti sa kausap. "Oo e. Nasasabik lamang ako. Pasensya na."

Natutuwa si Mary sa lalaki. Dahil mukhang mahal nito ang anak kahit lumipas na ang taon. "Tuloy ka. Nagbibihis na siya. Maaga nga iyong nagising. Mukhang sabik din."

Pinagbuksan at iginiya siya ng ginang papasok. Umupo sa upuang gawa sa kawayan habang hinihintay ang anak. Nakita niya pang sumilip ang anak sa hagdan.

"Okay lang talaga, Mary? Na kunin ko si Cindy." nag-aalinlangan na tanong ni Renato. Baka kasi napipilitan lang ang Ginang.

"Malaki na siya Renato para magdesisyon para sa kanyang sarili. At sa ilang taon na alam niya ang totoo, hindi siya kailanman nagtanong kung nasaan ang tunay niyang magulang. Kaya ngayong, naririto ka... At nais ka niyang makasama ay ayos lang sa akin. Basta alagaan mo siya. Hindi namin siya naalagaan ng husto. Subalit lumaki siyang matatag at hindi padadaig kaninuman." malungkot ang boses ni Mary.

Kahit paano'y nalulungkot siya ngunit naririto na e. Wala siyang karapatan para pigilan si Cindy sa nais nito.

Ngumiti si Renato kay Mary. "Makakaasa kang aalagaan ko siya, Mary. Pupunan ko ang tatlong dekada naming pagkakawalay." tumayo na si Renato.

Eksakto namang pababa na ng sala si Cindy. Nakita niyang naluluha ang ina. Nagtataka siyang lumapit sa huli. "Ma, anong nangyari?" tinignan niya ng mapagtanong na mata ang ama, si Renato.

"Wala ito, anak. Mag-iingat ka roon. Huwag mong pakitaan ng kamalditahan ang tatay mo. Ikaw pa naman." may halong pagbibiro ng ina.

Napanguso si Cindy sa tinuran ng ina. "Dadalaw naman po ako kapag may okasyon, ma."

"Oh sya, sya. Baka maipit kayo sa trapiko. May pasok ka pa ng hapon, d'ba?" tuloy ni Mary sa klase ni Cindy ng hapon.

"Oo nga po pala. Sige po. Ingat kayo, ma ah. I text mo pa rin po ako o kung need niyo ng panggastos dito, magbibigay po ako." bumeso ang dalaga sa kinilalang ina bago inabot ang dala ng maleta na naglalaman ng kanyang mga damit sa ama.

Nagtanguan na lang si Renato at Mary. Bago sundan ni Renato ang anak sa labas. Pinagbuksan niya ito ng pinto. Kumaway pa uli anak sa ina bago pumasok sa loob ng kotse.

Pagpasok ng ama sa kotse, hindi sinasadyang napasulyap si Cindy sa umbok ng pagkalalaki ng ama. 'Tang'na, ano ba ito? Kagabi pa ah. Hindi na ako nakatulog ng maayos after kong napanaginipan iyon.'

Taliwas sa tinuran ng kanyang ina. Ibang bagay ang dahilan kung bakit gising na gising ang kanyang diwa at hindi na nakatulog pa.

Muli niyang inalala ang panaginip. Sariwa pa sa kanyang alaala ang mukha ng ama. Ang mukha ng lalaking katabi niya ngayon sa kotse. Ang nagmamaneho ng sasakyan. Kung paano nito kinain ang puke niya. Nilamas at sinuso ang kanyang mga utong habang atras-abante ang lalaki sa kanyang ibabaw. Paggising ay ang sakit ng puke niya. Kahit na wala namang pumasok sa kanyang butas talaga.

'Aish.'

She mentally shake her head. Tapos ngayon pa, nakikita niya sa kanyang peripheral view ang umbok ng ama.

"Ang seksi mo, anak ah. Ngayon ko lang napansin." puna ni Renato kay Cindy. Naka-fitted long sleeve white and green stripe dress ang anak.

"Salamat, tay." Ngumiti ang dalaga sa ama. "Ikaw naman po ang kisig sa suot niyo. Namumutok ang muscle niyo, tay." totoo naman.

Ang sarap maglambitin sa braso ng kanyang ama. Ito ang naiisip ni Cindy habang pinagmamasdan ang matigas na braso ng kanyang itay Renato.

"Talaga ba, anak?" paninigurado ni Renato. Though he knew na may amats pa naman siya sa mga kababaihan. Muling sinulyapan ni Renato ang anak. Ang mabilog at makinis nitong mga hita...

'Ang sarap dilaan, amputa.' anang ng isipan ni Renato na mabilis niya ring winaksi. Ayaw niyang malibugan sa anak. Ngunit kung ganito araw-araw ang susuotin ng babae, baka hindi na siya makapag pigil at akitin ang anak. 'Hay, Renato ano bang iniisip mo? Anak mo iyan. Na apo mo rin pala. Bunga ng kasalanan ngayon ay gagawa ka muli ng kasalanan... Para saan ang ilang dekada na pagbabago mo... Kung babalik ang kahinaan mo..' ani ng tuwid niyang konsensya.

"Opo tay. Sarap nga pong magpabuhat sa inyo eh. Ganyan pong katawan ang hinahanap ko sa lalaki." walang preno na ani ni Cindy. Huli na nang mapagtanto niya ang kanyang mga sinabi.

Nagkatinginan ang mag-ama. Gulat si Renato sa narinig mula sa anak. Si Cindy nama'y nahihiya. Mabuti na lamang at trapik kung hindi....

Walang imikan ang mag-ama sa loob ng kotse. Si Renato, nag-iinit. Tinigasan siya sa sinabi ng anak. Kahit walang direktang sinabi ito ay parang naapuhap niya ang nais nitong iparating.

Si Cindy , hiyang-hiya sa sarili. Paulit-ulit na pinagagalitan ang sarili. Nais niyang iuntog ang ulo sa bintana ng kotse subalit hindi naman magawa.

Ang sumunod na usapan nilang mag-ama ay ng tinanong ni Renato ang anak sa pinapasukan nitong pribadong paaralan. Kung saan nagtuturo ang dalaga bilang guro sa senior high.

"Akina ang cellphone mo." hindi nakatiis si Renato na kausapin ang anak. Ayaw niyang ganito sila sa unang araw nilang magkasama.

Pagkaparada ng kotse sa tapat ng universidad, pinigilan niya ang anak na lumabas. Kinuha niya ang cellphone number at nakipagpalitan ng nmero.

"I-text mo ako bago ka umuwi. Susunduin kita." tumango lang si Cindy. Hiyang hiya pa rin. Nagmamadali siyang lumabas ng kotse. Walang lingon-likod nagpatuloy sa paglalakad.

Bumuntong hininga si Renato bago muling nagmaneho. Pagdating sa kanyang bahay, a two storey house. Remote control ang gate. Puno ng halaman ang paligid ng kanyang bahay. Ito ang pinagkaabalahan niya sa nakalipas na dalawang taon habang hinahanap ang anak. Pagpasok, sa kanan ay may isa pang pinto, kung saan ang kanyang opisina. Limang hakbang, ay sala naman ang bubungad sa kaliwa na purong salamin ang bintana. At mga halaman ang makikita. Sa kanan, kahilera ng kanyang opisina ay ang kusina at counter area. Hindi niya pinaglagyan ng dining table dahil siya lang naman mag-isa. Sa pagitan ng kusina at sala ay ang 12 baitang na hagdan. Mahabang pasilyo ang bubungad na may tatlong pinto. Ang master bedroom kung saan siya natutulog at ang bedroom #3 ay mag karugtong ang banyo. Sinadya niyang ganoon ang style ng bahay niya. Ang bedroom #2 ay nasa bandang kaliwa na ginawa ni Renato na entertainment room. Sila lang naman dalawa ng anak. At wala siyang planong mag-asawa.

'Pwera na lang kung akitin ako ng anak ko at sabihin nitong buntisin ko siya.' ungot ng baluktot niyang pag-iisip na puno na ng pagnanasa sa nag-iisang anak.

Mabilis na binura ni Renato ang laman ng isipan niya. Muli na naman niya tuloy naalala ang sinabi ng anak kanina.

LIMANG araw na mula nang mapagpasyahan ni Cindy na tumira sa kanyang ama. So far so good naman siya. Naging abala lang siya nitong mga nakaraang araw dahil tinatapos niya ang mga magiging pagsusulit ng kanyang mga estudiante. She asked for a one month vacation. Pumayag naman ang admin ng universidad na pinapasukan dahil simula ng magturo siya ay hindi niya kailan man nagamit ang mga vacation leave niya.

Limang araw niya na ring hindi nakikita ang ama. Hindi siya makalabas ng silid sa dami ng ginagawa. Nais niya rin itong surpresahin. Sa pagkain, ay hinahatiran na lang siya ng kanyang itay. Hindi naman nagtatanong ang ama sa ginagawa niya.

Bukas ay magtutungo siya sa eskwelahan para ipasa ang mga exams na ginawa. Kahit sbado pa... "Ahh. Natapos din." uminat siya. Ang sakit ng likod niya sa ilang araw. Nakatutulog naman siya ng sapat at nakakakain subalit iba pa rin kapag wala masyadong gawain.

Inayos muna niya ang lahat ng gamit. Nangingi...