01

Hello, this is Kim. I will be sharing you a story of mine that happened during my college days.

I am a 3rd Year College Student that time, studying under the Bachelor of Science in Architecure here in one of the universities of the Philippines.

The life that I sailed was simple. To give you a glimpse of the life that I have, here it is.

I was raised in a broken a family. My father, which I haven't recognize as a father, left the moment he impregnated my mother. Hindi ko pa nakikita ang ama ko dahil umalis agad ito matapos nitong buntisin ang aking ina. Hindi, kusa talaga itong umalis na para bang nang-iwan ng responsibilidad. Hindi man lang ito sumuporta sa pagpapalaki ko. Hindi man lang ito nagpakita sa akin ni-isa sa tanang buhay ko.

Wala akong ideya sa kung ano man ang pangalan niya. Hindi ko rin alam kung ano ang kaniyang itsura. Sabi nila kahawig ko raw ang aking ama kaya minsan ay tinitingnan ko nalang ang sarili ko sa salamin para malaman kung ano ba ang mukha ng gagong 'yon.

Hindi na rin ako nagtanong pa sa aking ina tungkol kay papa sa kadahilanang wala rin naman akong pakealam. Kung gusto man ni mama na makilala ko si papa, sinabi niya na dapat iyon sa akin noon pa, hindi 'yung tumungtong na ako sa edad na alam na ang takbo ng mundo. Sa totoo lang, wala rin naman akong interes makilala ang lalaking iyon. Bakit ako pa ang gagawa ng effort para makilala at hanapin ang papa ko? Dapat sila ang gumawa no'n at ako mismo ang hanapin nila. He should do his part. I won't lower my pride, take any measures and efforts just to fucking meet and know that irresponsible father.

I was raised and loved my mother alone, despite what happened. She guided and molded to who I am today, and I am grateful about it.

Before, 'yung family situation namin ay masasabi kong hindi mayaman ngunit hindi rin naman mahirap. We are just barely holding from the edge of life.

Ginawa lahat ni mama para matustusan ang pangangailangan ko, ngunit hindi sapat ang kaniyang kinikita sa kaniyang trabaho kung kaya't sumabak ito sa matinding hamon ng buhay at napagdesisyunang magtrabaho sa ibang bansa.

Buti nandoon si lola kaya iniwan ako ni mama sa pangangalaga ng aking lola. She left me under the wing of my nanay. Despite not being able to feel her presence everyday, I was raised in an environment full of genuine happiness and love. Naging mabuti ang pagpapalaki sa akin. I grew up as a sensible, quiet, and a good child, kung id-describe ko ang aking sarili.

Nagtagal din ng almost 10 years si mama abroad. Kada year, nakakailang bisita si mama sa akin kaya randam ko parin ang kaniyang presensya. Buti mababait at maunawin ang kaniyang mga amo kaya okay lang sa kanila na bumalik sa pilipinas si mama para makasama ako kahit ilang weeks lang.

Because of my mom's perseverance and hardwork, she uplift our family situation from the brink of demise. Naka-ahon kami sa kahirapan at nakakahinga na nang maluwag.

Dahil ilang years din si mama abroad, doon niya rin nakilala ang aking step-father. They built a harmonious family. Pinatigil ng aking step-father si mama magtrabaho at ngayon full-time mother na siya sa aking kapatid.

I am very happy dahil nakita na ni mama ang para sa kaniya. I am grateful to my step-father for giving my mother the love she deserves. Naikwento ni mama sa akin ang pinagdaanan niya dati at alam ko 'yung pakiramdam na maiwan. I know her struggles. That is why if she was happy with what she have right now, I know she deserves it. I am happy about it.

That is the brief background of my family and that is the only thing that I could share with you. I don't want to disclose so much of my information, because as much as possible, I want things to be confidential and lowkey.

Sabi ko nga, nangyari talaga ang tunay na kaganapan ng aking buhay noong college ako, specifically 3rd year. I will now share it with you guys.

I am bisexual. Let us start with that.

Well, to be honest, I can't really tell if the term bisexual is fit to my situation since I am attractive to people with age that has cute faces. I mean, who can't resists cute people? Cute people interests me the most, regardless of the gender.

I was able to confirm na baliko talaga ako dahil sa aking matalik na kaibigan. I have always doubted my sexuality back then. Bakit naman kasi ako mag-gwapuhan sa ibang lalaki e ang alam ko noon, dapat ang babae ay para sa lalaki. Vice versa.

Alam kong may kakaiba na sa akin noon dahil nagkakaroon ako ng interes sa ibang boys na ka-edad ko noong bata. Akala ko pa nga before weird iyon kaya tinago ko ang bagay na 'yon. Nacomfirm ko talaga sa sarili ko na baliko talaga ako noong dumating sa buhay ko ang aking bestfriend.

This is a story that mainly circulated around me and my bestfriend, Jong.

When I was still on elementary, dahil nga medyo maluwag na ang aming sitwasyon, napagdesisyunan ni mama na lumipat ng ibang lugar dito sa city namin. Dahil do'n, dahil malayo ang school ko, pinalipat din ako sa school na malapit lang sa bagong tinitirhan namin.

I met Jong on that school. Transferee ako from their school noong nagtungtong ako ng grade five. Classmate kami. Hindi siya 'yung unang kong naging kaibigan. Mahiyain akong bata kaya mostly, 'yung lumalapit sa akin ay girls. Hindi rin ako active sa klase at tahimik lang talaga sa lahat. On the first quarters of that school year, I was being considered as the most quiet person in the room.

Jong may not be the first friend I made during elementary, but he was the only friend that stayed close with me up until now.

Naging magkaibigan kami ng boang na 'yon noong tumungtong ang third grading sa grade five. Nagkaroon kasi ng seating arrangements at pinatabi siya sa akin ng homeroom teacher. Na-notice siguro ng guro namin na mahiyain ako kaya pinatabi ako sa pinaka-maingay at pinaka-acticive sa klase. Siya rin ata 'yung vice-president sa room namin, if tama ang pagkaka-alala ko kaya tinabi ako sa kaniya para raw ma-activate ang pagiging sociable ko.

At first, wala kaming pansinan. I mean, I would try myself to reach for him, ngunit parang ayaw niyang makipagkaibigan sa akin. Hinayaan ko nalang at hindi pinansin. Nagtagal din ata ng isang week ang hindi pagpapansinan namin. Napakamapride ng pota.

Kinausap niya lang ako noong time na nagso-solve ako ng basic equation no'n sa math. I was writing an equation sa papel ko dahil wala pang guro noong panahon na iyon. Bigla niya akong kinausap.

"Oy, magaling ka pala," he said as he leaned him forward to my seat so he could properly see what I am doing.

At first, nagulat ako. It was the first time I ever heard his tiny voice that close. Then maya-maya napangiti ako at nagyabang. "Hindi naman, sakto lang."

Sabi niya, "Try mo nga ito i-solve."

He gave me a complicated equation that time, which I answered correctly. Paborito ko ang math na subject kaya easy lang ang sa akin ang magsolve.

Natuwa si Jong sa nadiskubre sa akin at doon nagsimula ang pagiging maingay niya sa akin. Doon ko rin nalaman na gusto rin pala ni Jong ang subject na math kaya parang iyon 'yung dahilan sa pagkakaibigan namin.

Aside sa subject na math, marami pa kaming similarities no'n na naging dahilan upang lumalim pa ang pagiging magkaibigan namin.

Parang our personality was fit to each other kasi ako tahimik lang at si Jong ay maingay. Ika nga, what contradict attracts. Parang naging source of kaingayan ko si Jong na naging dahilan upang maging maingay na rin ako. Because of him, I somehow gained confidence and was able to participate in class.

Bata pa kami no'n at alam hindi pa namin alam masyado ang importansya ng pag-aaral kaya minsan, hindi kami nakikinig ni Jong sa tinuturo ng guro sa harapan at magbubulongan lang kami tungkol doon sa offline game na kina-adikan ng klase. Hindi pa kami matured no'n at nasa utak lang talaga namin ay laro at laro. I remember when were kids, we were fascinated by that offline game mas pipiliin pa ata namin na huwag na gawin ang mga assignments namin para lang maglaro. I guess, that is one of the reason that deepened the bond between us.

Pero really, what really clicked us both is being responsible. Kahit na adik na adik kami no'n sa laro, parang conscious kami no'n sa aming grado kaya ginagawa talaga namin ang aming best. As a kid, we would do our best to every school activities and stuff. Doon kami nagclick talaga dahil balanse kami sa kung ano ang meron kami. Hindi parin namin nakakaligtaan na mag-aral.

Sa elementary days namin, classmate na kami parati. Magkasama na sa lahat. I remember, we graduated elementary with flying colors. May achievement at honors ang mga pota.

Magmula noon, naging matalik na kaibigan na kami. May mga ibang kaibigan naman kami ngunit mas close ako kay Jong kaysa sa iba.

Sakto nga rin dahil malapit lang ang bahay namin kaya madali lang kung puntahan ang boang na 'yon. Kung gusto namin maglaro, nagkikita agad kami. Kung gusto naman naming sabay na mag-aral at gagawa ng assignment, it's either pupunta ako or pupunta siya sa bahay para mag-aral.

Our friendship lasted for how many years. We were so close to the point we would share things and do things together, except taking a bath. Sa sobrang close namin, puwede ko na ata hiramin underwear niya at suotin. Nakikitulog nga rin ako sa kanila at siya rin sa bahay. Pumapasok na nga ako sa bahay nila na walang pasabi. Nakikikain pa na parang may-ari ng bahay.

Wala namang reklamo ang mga magulang namin sa pagkakaibigan namin ng boang na 'yon.

Jong ang tawag ko sa kaniya ngunit hindi iyon ang kaniyang real name. He is a half-korean at Jonghyuk talaga ang kaniyang real name. Jong lang ang tawag ko sa kaniya upang madali kung sabihin.

Close na close kami ng boang na iyon to the point kung ano ang choice ng isa, 'yun din dapat ang piliin ng isa. Kung saan man ako mag-aral, doon din siya. Kung kanino man akong guro, dapat nandoon din siya. Kung saan man ako, parati siyang nandoon. Pati sa University at program na kinuha ko, kinuha niya rin. Sunod nang sunod sa akin ang pota.

Up until this college, pareho kaming kinuha na program. Almost lahat ata ng choices namin, pareho. We were so close it would look like we were inseparable.

Nagsimula na talaga akong makaramdam ng kakaiba sa akin noong elemtary palang. Wala pa si Jong sa buhay ko no'n at ramdam kong hindi normal 'yung ma-attract sa kapwa lalaki. Naconfirm ko lang talaga na baliko ako noong high school na ako.

Nalaman ko iyon dahil sa aking kaibigan na si Jong.

I was able to confirm my sexuality through him. Hindi ko namalayan na sa pagiging kaibigan namin, may namumuo na palang feelings sa loob ko. I am having a crush with my own bestfriend.

When in 3rd Year College, I know I am a tall guy, measuring up to 5 foot and 10 inches. However, since Jong is a korean guy, he was a bit taller than me by few inches. Back when we were young, alam kong mas matangkad ako sa kaniya. Ngunit nang tumungtong kami ng highschool, potangena, ang boang tumangkad bigla. Now, I somehow need to look up just to fucking talk to him.

Hindi ko rin maipagkakailang may itsura kaming dalawa ni Jong. Ngunit sa aking opinyon, alam kong mas patok ang kagwapuhan ni Jong kaysa sa akin. His looks is more like a handsome thug look, na parang sa isang tingin ay alam mong mapapasabi kang ang gwapo ng binatang ito. 'Yung type ng kapogian na tititigan mo talaga.

Sa akin naman, nagmana ang aking mukha kay mama kaya parang medyo may pagka-feminine 'yung itsura ko. Medyo soft ang mukha ko compared kay Jong na gwapings talaga. I could attract people, but Jong could attract people even more.

Jong is an athletic type of guy who loves outdoor activities kaya medyo malaki ang katawan niya kumpara sa akin. I may be active in sports, but compared to him, masasabi kong mas batak siya kaysa sa akin. He played competitively while I only play occassionally. Ito siguro ang dahilan bakit mas malaki ang katawan ni Jong kaysa sa akin kumpara sa katawan kong payat kung titingnan.

Nagsimula rito ang kwento kung saan nagkaroon ako ng feelings sa aking bestfriend.

Jong has become clingy recently. Let's start with that.

Dahil sa pagiging clingy niya siguro ay nahulog ako sa kaniya. Alam kong wala naman akong nararandaman sa gagong iyon noon. Alam ko na lahat sa kaniya- lahat ng kahayupan niya alam ko na kaya napasabi talaga ako sa sarili ko ba't ko nagustuhan ang lalaking ito.

Kahit na anong tingin ko sa kaniya noon, wala akong nakikitang potensiyal na magustuhan siya. 'Yung mga type ko kasi ay mas maliit kaysa sa akin.

Nagsimula bumuo ang aking feelings para sa kaniya noong naging malagkit itom Hindi naman clingy si Jong noon. Naging malagkit lang ito during highschool, specifically grade 10. Ramdam kong iyon ang dahilan bakit nahulog ang loob ko sa kaniya.

Hindi ko naman ito pinapansin noong nagsimula itong maging clingy sa akin no'ng nagsimula ang first day of school namin noong Grade-10. Magkatabi kami ng gagong iyon as usual.

Hindi ko alam kung ano ang nakain ng lalaking iyon dahil parang naging caring ang gago sa akin bigla. He started buying me food na walang pasabi. Before, nili-libre niya naman ako ngunit 'yung way of giving me food now, parang may ibang intensyon. Ramdam kong may kakaiba. Sino ba ang hindi makakaramdam ng kakaiba sa kilos niya kung bibigyan ka ng bouquet sabay ng pagkain?! Nainis talaga ako sa gagong iyon noong binigay niya ang bulaklak sa harap ng mga kaklase ko. Tampulan tuloy kami ng tukso.

He would even offer to help me with my assignments and projects. He would help to almost everything. He would take me out during weekends out of the blue. Kapag wala kaming klase, nanakawin ako ng gago sa bahay para lang gumala kaming dalawa. Marami pa iyon, at ang unexpected ng mga ginagawa niya.

Hindi naman kasi siya gano'n noon pero hinayaan ko lang talaga iyon dahil para sa akin, may nainom lang na gas ang gago kaya parang tinuturing niya akong babae. Iniisip ko na baka may kailangan siyang ipagawa sa akin.

Nagtagal ng ilang weeks ang pagiging 'out of being character' ng gago. Hindi naman siya ganoon sa akin noon. Close kami noon pero noong grade-10 talaga, parang sinapian ito ng sampung demonyo at parang lahat ata ng sasabihin ko ay gagawin niya.

Parati itong dikit nang dikit sa akin. Hanggang 'yung pagiging malagkit niya lumala.

Naalala ko. Walang klase no'n at nagbabasa lang ako ng libro sa aking upuan. Halos lahat ng mga kaklse ko nasa labas. Wala masyadong taong sa room.

Wala atang magawa si Jong noong panahon na iyon kaya inilapit niya sa akin ang kaniyang upuan.

"Hindi mo parin ba natatapos basahin 'yan?" He asked while supporting his chin using his palm. He looked at the book.

Without batting him an eye, I continued reading as I responded, "Obvious naman na hindi pa."

Natawa ito. Pagkatapos ay nag-iba ito ng posisyon at isinandig ang kaniyang sarili sa akin. He rested his head on my shoulder as he stayed silent. Hinayaan ko ang mabigat niyang ulo sa aking balikat at nagpatuloy sa pagbabasa.

After for while, he began moving. I could feel his slight movement on my shoulder at parang mas dumidikit pa ito sa akin. Maya-maya pa ay naramdaman ko bigla ang mainit nitong hininga sa aking leeg.

He said, "Ang bango ng leeg mo, Kim."

Nabigla ako sa kaniyang sinabi at naitulak siya nang bahagya. Nakakunot ang noo kong nakatitig sa kaniya.

"Pakagat ng leeg mo." Natawa pa ang gago.

"Tangena mo," mura ko sa kaniya. Alam kong nag-iinit ang leeg ko that time. Kumakabog puso ko na para bang sasabog. That is the first time I ever felt that feeling.

Pinagsawalang bahala ko ang sinabi ni Jong. Iniisip kong nagbibiro lang ang kupal. Ngunit habang tumatagal, parang nag-iiba na ang mga ginagawa nito. May mga times na ganito ang nangyayayari.

"Laki ng puwet mo, Kim. Pahawak nga." Sabay lamas sa aking likuran.

"Ano nga ulit shampoo gamit mo? Gusto kong gamitin para naman maamoy kita parati." Inilalapit niya ang kaniyang mukha sa aking ulo para amuyin ang buhok ko.

"Kim, overnight tayo sa bahay. Gusto kitang yakapin."

"Free ka ba sa sabado? Date tayo."

May mga times pa na kapag wala kaming klase, magm-message ito sa akin.

"Kim, I miss you. Can't wait to see you."

"Kim, puntahan kita sa inyo. Gala tayo."

"Kim, video call nga tayo. Gusto kitang makita."

"What if bigyan mo 'ko ng isa sa mga t-shirt mo? Gusto ko talaga 'yung amoy mo. What if 'yung underwear mo nalang, Kim? Haha."

At first, hinayaan ko lang talaga. Alam kong nang-iinis at nangga-gago lang ang boang na 'yon. Kapag gano'n ang kaniyang sinasabi, minsan ay pinapatulan ko o 'di kaya ay papakyuhan ko lang siya. Deadma lang talaga sa akin ang pagiging kupal niya.

Actually, wala rin namang kaso sa akin ang pagiging gago niya. Wala rin akong pake. Pero alam ko sa sarili ko, deep inside, nagsisimula nang bumilis ang tibok ng aking puso kapag sinasabi niya iyon. Nag-iiba ang mood ko sa tuwing nakikita siya. Para bang buo na ang aking araw kapag nasilayan ang pilyo nitong ngiti. Ang gulo.

That is the time I realized na crush ko ang aking bestfriend. But I stayed silent and remained still. Wala akong ginawa. Alam kong gago talaga si Jong kaya kahit na nag-iinit na ang aking katawan sa kaniyang mga sinasabi, hindi ko naman ito sine-seryoso. Parang torture ang ginagawa ni Jong sa akin.

May mga times pa nga na walang pasabi ang gagong ito. Minsan ay bigla nalang nitong hihilahin ang aking mukha at hahalikan ang aking pisngi. Minsan kinakagat niya pa ang aking balikat at leeg. Mas lumala ang ginagawa ng gago. May times pa nga na nanghihingi na ito ng kiss sa lips. Nasusuntok ko tuloy ang gago.

Hinayaan ko. Literal. Hinayaan ko at pinagsawalang bahala kahit na gusto ko ang ginagawa niya. Ikaw ba naman, crush mo na ang gagawa no'n sayo, sino ba ang hindi gaganahan no'n?

I never confronted him about him being a clingy. Hindi ko rin sinabi ang namumuo kong feelings sa kaniya dahil sa takot na baka hindi mangyari ang hinala ko at talagang nangg-gago lang ang kupal.
...