Ako si Justin Herrera, 26 years old, isang office worker, may asawa at walang anak. Simple lang ang buhay ko at may munting business kami ng misis ko na isang apartment and overall kuntento na ako sa buhay ko.

At ngayon patay na ako.

Ayun sa report, drunk driving incident ang nangyari, mukhang nagdrive ako kagabi habang lasing ako, hindi ko masisi sa iba ang nangyari sa akin at alam ko na ako ang may kasalanan nun. Mabuti nalang na ako lang ang nasakatan sa aksidente kung hindi ay hindi kakayanin ng konsensiya ko iyon.

Pero ang hindi ko lang matangap ngayon ay ang sitwasyon ni Alice, hindi ko pa siya nakitang umiyak nang ganun at nasira ang puso ko sa aking nakita.

Pagkatapos tumahan ni Alice ay umalis na siya para tignan ang katawan ko sa ospital, at ako naman ay bumalik sa apartment ni Fatima, kahit na gustuhin ko man na sumama ay hindi ko naman pede gawin dahil sa sitwasyon ko ngayon.

Ilang oras din ako nakatulala at nakaupo sa kama, iniisip ang mga nangyari. Tila ba hindi ko pa rin tangap ang mga nangyari sapagkat, hindi pa ako patay nandito pa ako at buhay. Gusto kong sabihin kay Alice na ako to si Justin pero hindi pede dahil na sa ibang katawan ako.

Dapat ko bang tangapin ko na patay na ako at mamuhay nalang nang ganto? Hindi pede, hindi ko kaya iwan ang asawa ko nang ganito. Pero hindi ko rin naman kailangan agad sabihin na ako si Justin sa ganitong sitwasyon. Kailangan ko ng plano at tulong.

Pero kanino?

After ng ilang minutong pag-iisip ay napagtanto ko ang maaring tutulong sakin, ang nagiisang tao na lagging tumutulong sakin sa tuwing nagkakaroon ako ng problema.

Agad kong kinuha ang phone ni Fatima at nagdial sa number at nag ring ito, tumingin ako sa oras saktong alas dose na ng tanghali at sigurado ako nasa lunch break na ito.

"Hello?" Naexcite at natakot ako at the same time nang marinig ko ang boses ng pinaka matalik ko na kaibigan na si Bryan.

"Hello, ba si Bryan Guimbal?" sinubukan kong pakalmahin ang boses ko pero medj nanginginig pa ako dahil hindi ko alam kung papaniwalaan niya ba ako.

"Ahh yes po, sino po sila at ano pong kailangan nila?" inipon ko na ang lakas ng loob ko at huminga nang malalim

"May sasabihin ako sayo at mahirap ito paniwalaan pero gusto kong maniwala ka sakin"

"Ah ano po ba yun? Tungkol po bai to kay Justin, alam ko na po yung nangyari sa kanya and sa pagagakaalam ko po ay papunta na po ang asawa niya jan"

"Bryan ako to si Justin"

"Huh?"

"Alam kong mahirap paniwalaan, pero hindi pa ako patay nagising ako sa ibang katawan at –"

"Pede ba wag moa ko pinagloloko! Grabe na talaga panahon ngayon no pati patay hindi pinapalampas ng mga scammer!" Pinutol ako ni Bryan sa aking sinasabi at sinagawan sabay baba ng call.

Alam ko na hindi siya maniniwala, pero hindi inaakala na magiging ganito ito kahirap, nagisip ako ng ibang paraan para makahanap ng tulong, sinubukan kong isipin kung sino pang maaring tumulong sakin pero wala nang iba kung hindi si Bryan lang.

Kaya naman napagdesisyunan ko na pupuntahan ko siya sa opisina niya mamayang uwian niya.

Matapos ang ilang oras na pagaayos ay nandito na ako ngayon sa labas ng opisina niya, medyo nawala pa ako nang kaunti dahil hindi na ako masyadong sanay magcommute.

Maya't maya pa ay nakita ko nang lumabas si Bryan ng opisina niya, natakot ako na lapitan siya pero naisip ko ang aking asawa na si Alice at duon ako humugot ng lakas ng loob para kausapin si Bryan.

"Hello excuse me ikaw ba si Bryan Guimbal?" napalingon siya sakin

"Ah opo sino po sila?"

"Ako to si Justin"

"Ikaw nanaman! Pano mo nahanap itong pinagtatrabuhuan ko? Lumayo ka sakin bago pa ako tumawag ng pulis!" agad na naglakad nang mabilis si Bryan palayo sa akin

"Nung High School tayo pinagjajakulan mo sarili mong ate!" isinigaw ko sa kanya at agad siyang napatigil sa kanyang paglalakad at agad na naglakad siya pabalik sa akin

"Paano mo nalaman yan?!"

"Nung college tayo sinubukan mong akitin yung matandang prof natin para lang makapasa ka!" Hiyang hiya na si Bryan sa pinagsisigaw ko

"Pano mo nalaman yan? Stalker ka ba?" Hinatak niya ako sa braso at pumunta kami sa gilid ng kanilang opisina at pinagtitnginan na kami ng ibang tao.

"Naniniwala ka na ba?"

"Baliw ka ba"

"Nung isang beses may nangyari sa inyo nung ex mo –" tinakpan na agad ni Bryan yung bibig ko bago ko pa matapos yung isisgaw ko.

"Oo na naniniwala na ako so please lang manahimik ka na"

After ng mga nangyari ay inaya niya ako kumain sa isang paresan at unli rice na agad naman akong pumayag dahil hindi pa ako kumakain sa buong araw.

"So ang sinasabi mo ay nagising ka nalang jan sa katawan ng babaeng yan at gusto mong sabihin kay Alice na ikaw yan?"

"Oo exactly" sabi ko habang mabilis na lumalamon ng kanin dahil sa gutom

"Edi anong maitutulong ko?"

"Gusto ko tulungan mo ko gumawa ng paraan para sabihin kay Alice yung sitwasyon ko, kasi alam ko na hindi siya maniniwala rito"

"Huh? Pano naman natin gagawin yun?"

"Hindi ko alam kaya nga tulungan mo ko magisip eh"

"Pano ako nakakasigurado na totoo mga sinasabi mo?"

"Gusto mo ba isagaw ko kung anong ginawa niyo ng pinsan mo nung elem ka?"

"Ok sige naniniwala na ako"

"Ok good" habang kumakain ako ay nararamdaman ko na nakatitig sakin si Bryan

"Oh anong tinitingin mo?"

"Well medj nahihirapan padin talaga ako maniwala, saka infairness tol chicks yang katawan mo ha, anong pangalan ulit niyan?"

"Fatima"

"Pag natapos to liligawan ko yan ha"

"Loko sobrang bata pa nito gurang ka na"

"Tol matanong ko lang? Galing ka bang school niya kanina?"

"Huh? Hindi bakit?"

"Eh bakit ka nakasuot ng uniform?"

"Wala nang ibang malinis na gamit na available siya lahat nasa labahan na ito nalang available"

"Tol uh isa pang tanong ha"

"Oh ano yun?"

"Napansin ko lang wala ka bang suot na bra?"

"Ang hirap suotin eh saka nagmamadali na ako kanina kasi baka di kita abutan pero hindi naman halata sa outfit na to"

"Well tol halata eh" nakita ko siya na sinisilip yung suso kaya naman sinampal ko siya nang mahina

"Tigilan mo nga wag mong manyakin to"

"Huh? Hindi no, so anong plano mo tol"

"Well siguro umuwi na muna ngayon at pagod na ako sa mga nangyari tutal naniniwala ka naman na sakin pede na natin pagusapan sa call"

"Diba same lang nang apartment niyan sa inyo? Pano ka makakauwi niyan eh mag alas-once na wala ka nang masasakyan pauwi." Nagpanic ako at agad kong tumingin sa oras, totoo nga na magaalas-once na
...