"Sa hirap at sarap, sa init at ligaya..." Ganyan ang relasyon namin ngayon ng anak kong si Joyce.

*** ROLAN'S P. O. V ***

"Hay! Ang sakit sa ulo," sabi ko sa sarili paggising.

Umiikot pa ang aking paningin patungo sa kusina. Gusto kong uminom ng malamig na tubig dahil bumangon ako na may hang-over.

Nagdala ba naman kasi kagabi ng tuba 'yung mga pinakamalapit na kapitbahay namin dito sa bukid. Natuwa sila nung nalaman nila sa pinsan ko ang pagbisita ko ulit dito sa Mindoro. Kaya matinding inuman ang sinalubong nila sa akin.

Sadyang kakaiba talaga tumanggap ng bisita ang mga tao dito sa probinsya. Kaya hindi na rin ako nakatanggi. Hindi ko din naman inasahan na aabutin pala kami ng buong magdamag sa pag-iinom ng alak.

"Oh ano pinsan? Alak pa? " pang-asar na bati sa akin ng pinsan ko. Sukbit nito sa kanyang balikat ang mga panggatong na kahoy para isalang sa lutuan doon sa likod-bahay.

"Loko! Anong oras na ba?" naghihikab ko pang tanong. Batid pa sa boses ko ang antok at panghihina.

"Pasado alas-dose ng tanghali na kaya," sagot sa akin ng pinsan kong tomboy.

"Naku po! Hindi mo man lang ako ginising. Alas-dyes ng umaga makikipag-usap yung buyer nitong lupa, di ba?" gulat kong litanya. Nagising tuloy ang diwa ko sa aking narinig.

"Hoy Rolando! Kinakatok ka namin ng malakas kanina ng anak mo. Ang hirap mo kayang gisingin. Kaya nakiusap na lang ako doon sa buyer na kung maaari ay bukas na lang kayo mag-usap. Ayun at pumayag naman," paliwanag sa akin ni pinsan.

"Tsk. Parang lalong sumakit ang ulo ko dun, ha. Mabuti na lang pala at nandito ka pinsan. Naaabala na tuloy kita."

"Sus, huwag mo ng isipin yun pinsan. Heto at maluluto na itong tinola. Tamang-tama para dyan sa hang-over mo. Tatawagin ko lang muna si Joyce sa labas para makapananghalian na tayo."

Nayayamot tuloy ako sa sarili ko. Gusto ko na kasing malaman ang mapagkakasunduang halaga namin ng buyer nitong lupa ng magulang ko. Sakaling bumaba o hindi pumayag sa halaga na nais ko, ipaparenta ko na lang muna ito.
Kaso hindi ko naman nakausap ngayong araw yung buyer para makapagdesisyon na sana ako.

Hindi kasi ako pwedeng magtagal dito sapagkat wala dito ang hanapbuhay ko na pang suporta sa mga pangangailangan ng pamilya ko. Malalagot ako kay misis nito panigurado.

Sapat na sa isang pamilya ang itsura ng bahay namin dito sa gitna ng bukid. Gawa rin naman ito sa bato. May maayos na sala, kusina at tatlong kwarto. Tipikal na pang probinsya ang itsura nito sa loob, ganon din ang mga kagamitan at mga kasangkapan.

Mas maganda at malaki ito kaysa sa bahay namin sa Cavite. Kaso nga lang ay mahirap mamuhay dito dahil malayo ito sa kabihasnan. Kaya mas mainam na ibenta o di kaya ay iparenta ko na lang para mayroon akong pera na kikitain para sa pamilya ko.

Samantala, biglang napatigil ako sa aking pagmumuni-muni nang mapansin ko ang kagandahan at taglay na ka-seksihan ng anak kong si Joyce na pumapasok dito sa loob ng bahay.

Nakapuyod ng mataas ang mahaba niyang buhok kaya lumutang ang maliit at maamo nitong mukha.
Nakasisilaw pa ang mala-kutis-labanos niyang balat suot ang dilaw na pantaas nitong walang manggas. Sumisilip tuloy ang mga mapanuksong malulusog na biyak nito sa kanyang dibdib. Lumitaw din ang hubog ng maliit niyang beywang, matambok na pwet at makinis nitong binti sa kanyang maiksing shorts na maong.

Animo'y isang dalagang turista na naliligaw sa probinsya. Hindi ko tuloy maiwasang hindi pag-pantasyahan itong batang ito.

Hindi ko namalayang napaupo na pala ako sa pagkakahilata ko dito sa sofa na yari sa kawayan dito sa aming sala. Napaisip tuloy ako na, "magtagal pa kaya kami dito ng anak ko?"

Isang araw pa lamang kami dito at hindi ko pa siya lubusang naso-solo buhat nung mag-quickie kami kahapon. Hindi rin naman magtatagal at uuwi din naman ang pinsan ko sa bayan anumang oras. Pasasaan din ay maangkin ko rin si Joyce ng walang aalalahaning oras o ibang tao.

Wala na akong pakialam kung magalit pa ang asawa ko sakaling magtagal pa kami dito. Kung ang sariwang laman ba naman ng anak ko ang mang-aakit at gigising sa pagkakalaki ko araw-araw, doon palang ay panalo na 'ko.

"Tara na po, Papa. Naghahanda na po doon sa kusina yung pinsan nyo. Kain na po tayo."

Inaanyayahan niya ako ng may magandang ngiti. Lumapit s'ya sa harap ko kaya hindi ko mapigilan na umiral ang kapilyuhan ko.

"Kainan tayo? Sige, gusto ko ito ang kakainin ko, " libog kong sagot na may pag-himas sa pekpek n'ya.

Dama ko ang tambok ng puke ng anak ko sa suot n'yang maong na short. Ibinuka pa ng bahagya ni Joyce ang kanyang binti para mas lalo kong mailapat ang aking palad sa paghihimas ko sa puke nya.

Napakalandi talaga nitong anak ko. Lihim ko syang minamanyak habang nasa kusina lang ang pinsan ko.

"Papa, ayan lang po sa kusina yung pinsan nyo oh. Mamaya mo na po kainin 'yan. Baka mahuli pa po tayo e," bulong na sagot ni Joyce.

"Ang sabi mo kasi, "kain na," eh. Ito lang ang naisip kong kainin eh. Hehehe," matalim kong sabi.

Hindi ko pa rin binibitiwan ang pagkakahawak ko sa pekpek ng anak ko. Hinawakan ko na rin sya ng mahigpit para hindi na sya makapiglas pa habang nilalaro ko ang pekpek n'ya sa labas ng kanyang short.

"P-papa, ano ka ba? B-baka mahuli po tayo."

"Hindi ko na talaga matiis ang kalibugan ko sa'yo eh. Alam ko naman na gusto mo rin 'to, di ba?"

"A-aah Papa wait lang po kasi. U-uhmm."

"Ano? Nasasarapan ka na naman? Kainin ko na ba 'to? Hehehe."

"U-hmm. P-paano po? Saan po tayo? "

"Doon ko sa kwarto kakainin ito. Pero sa ngayon... Tara sa kusina at mananghalian muna tayo," sabi ko sabay sa paghinto ko ng paghimas sa pekpek niya.

"Papa naman eh. "

Tumayo at ngumiti ako ng matalim sa kanya para siya ay pasabikin. Lumakad ako papunta sa kusina at iniwan kong nabitin sa init ang anak ko sa sala.

"Joyce anak, kain na tayo. Halika na dito. Mukhang masarap ang mainit na sabaw oh," napapangiti kong tawag sa kanya nang makaupo na ako sa hapag. Saktong pagpasok naman ng pinsan ko para tapusin ang paghain ng pagkain sa amin.

Pansin ko sa mukha ni Joyce ang pagkadismaya at pagkabitin. Umupo sya sa hapag bitbit ang inis at parang musmos na nagmamaktol. Napapailing na lang ako na may mapang-asar na ngiti sa tuwing papaling ang paningin ko sa kanya.

Matapos mananghalian, naisipan ni Joyce na mamasyal muna sa buong bukirin. Ako naman ay bumalik sa kwarto upang magpahinga. Nahihirapan pa akong makagawa ng tulog dahil sa sakit ng ulo ko. Gusto kong matanggal na ang hangover ko para may sapat akong lakas sakaling maka-tyempo na maka-iskor sa dalaga ko.

HINDI ko namalayan ang oras dahil napasarap ang tulog ko. Paglabas ko ng kwarto ay naabutan kong may kausap ang pinsan ko sa cellphone nya. Mukhang seryoso ito.

"Shit! Si misis pala kailangan kong tawagan," nag-aalala kong sabi sa aking sarili.

Hinanap ko kaagad ang cellphone ko sa aking kwarto pero wala naman doon. Hindi ko naman maabala ang pinsan ko para tanungin sapagkat may kausap pa ito. Kaya naisipan kong hanapin si Joyce para siya ang aking tanungin.

Kinatok ko siya sa katabing kwarto pero hindi ito sumasagot. Hindi niya ako pinagbubuksan ng pinto kahit anong lakas pa ng katok ang gawin ko. Naisip ko na baka nagtatampo pa sa akin si Joyce dahil sa ginawa kong pambibitin sa kanya kanina. Maigi pa na hayaan ko na lang muna siyang magpahinga at iligo ko na lang muna ito.

SA TAPAT ng bahay ay masinsinan kaming nag-uusap ng pinsan ko sa kalaliman ng gabi. Nagtimpla siya ng kapeng barako para sa aming dalawa. Ginhawa ito sa aking pakiramdam dahil gininaw ako pagkatapos kong maligo.

"Kailangan ko na talagang buksan ang tindahan ko para makapagtinda na ulit. Pasensya na sa'yo pinsan kung hindi na kita masasamahan dito," sabi ng pinsan ko.

"Sus, wala kang dapat ihingi ng pasensya sa akin, pinsan. Ang dami mo ng nagawa para sa akin at sa pamilya ko. Lalo na sa nanay ko. Nahihiya na nga ako sa 'yo eh, " sagot ko sa kanya.

"Mas maraming nagawa ang nanay mo para sa akin bago siya pumanaw. Siya ang tumulong sa akin na makapagsimula ng negosyo. Gusto kong makabawi pa sana sa'yo kaso hindi ko naman pwedeng pabayaan ang negosyo ko sa bayan."

"Naiintindihan kita pinsan. Noong pumutok yung Bulkang Taal ay ilang araw na hindi ako nakapamasada ng jeep sa Cavite, ikaw ang nalapitan ko. Sumunod naman ay nagkasakit at namatay si nanay, ikaw ang nandyan. Tapos sinamahan mo pa kami ngayon dito sa bukirin para asikasuhin kami. Kaya ayos lang sa akin kung uuwi ka na."

"Mahirap din ang mga pinagdaanan mo ngayong taon kaya handa akong tumulong sa'yo pinsan. Magsabi ka lang sa akin."

"Mabuti na nga lang at March ngayon. Bakasyon ng mga bata sa school kaya wala masyadong iisipin na gastos sa pambaon. Sana maibenta ko na agad itong lupa. Siguro naman ay bago magpasukan ay mabayaran na rin kita."

"Ewan ko sa'yo pinsan. O siya, mag-aalas tres na pala ng umaga. Parating na yung sundo kong tricycle pauwi sa bayan. Hindi ko na gigisingin si Joyce. Sana matiis niya pa dito kahit walang internet at TV. Saka na natin pag-usapan yang 'babayaran mo sa akin'na sinasabi mo."
...