LANG SA TIMBANG

Lumuwas si Timoy sa Maynila. Naipasiya nyang mamasyal sa Luneta. Nalibang siya sa tanawing kanyang nakita. Nang nasa malapit siya sa dakong tinatawag na Chinese garden nakaramdam siya ng tawag ng kalikasan. Tyempo namang sa may basurahan nakakita siya ng supot na plastic na kulay dilaw. Dali-dali nya itong kinuha at inalis ang laman at naghanap ng lugar na mairaos nya ang tawag ng kalikasan.

Madali namang nakatagpo siya ng isang sulok na tago at hindi pansinin ng mga nagdaraan. Sa madaling sabi ay madalian nyang iniraos ang pananakit ng kanyang tiyan. At ito ay madalian nyang naibuga at naipasok sa supot na dilaw na plastic. Agad siyang naghanap ng basurahan para tuluyang maitapon ang ibinuga ng kanyang tiyan. Sa kasamaang palad wala siyang namataang basurahan sa malapit. kaya naglakad siya pabalik sa lugar na pinagkunan niya ng supot para doon idispatsa ang dala nyang supot.

Habang naglalakad siya napansin niya ang isang pulutong na ang nasa gitna ay isang lalaki na may hawak na megaphone. Halos tumalsik na ang laway nito habang galit na nagsasalita sa pulutong na mga naka paikot sa kanya.

"Mga kababayan, sobra-sobra na ang panloloko at pagsasamantala sa ating maliliit ng mga negosyanteng buwitre na unti-unting sumisipsip sa ating dugo..." Naingganyo si Timoy na makinIg sa sinasabi ng lalaking may hawak na megaphone. Saglit na nalimutan nya ang hawak na supot at ang dahilan kung kaya siya nadako sa lugar na iyon.

"Ang mga hindurupot na mga negosyanteng ito ay ginigisa tayo sa ating sariling mantika sa pamamagitan ng napakataas na halaga ng mga bilihin!" Nagpatuloy ang may hawak ng megaphone sa kanyang mainit na talumpati.

"Ang masakit, napakataas na ng kanilang presyo pero-kadalasan ito...